Поодамна имам еден брачен проблем: жена ми доби од својот факултет некакви средства за студиски престој во Америка и таа, како старински воспитувана дама, смета дека јас мора да ја придружувам. Јас пак навистина немав (и сѐ уште немам) некаква особено жешка желба да одам усвет, а особено не во Америка, каде што (според филмовите кои ги продуцираат во нивната Света Гора) секој ден Мафијата убива по толку луѓе колку што Скопје има жители. Што барам јас таму? Не ќе може дури ни на концерт да појдам: Американците ракоплескаат меѓу ставови (што е најголем музички резил во Европа, па и во Македонија).
Од друга страна, како што не е непознато, Македонија е во предизборието, а јас сум дал цврста беса да му помагам на единствениот кандидат на Лигата за демократија, г. Александар Тортевски, да влезе во парламентот. Органите на ССРНМ имаат хатишериф да не ја спомнуваат Лигата во своите написи, и да не е ДНЕВНИК (и моиве колумни) и платените огласи на г. Тортевски во МАКЕДОНИЈА ДЕНЕС, нашето учество на изборите би минало наполно незабележано. Оттаму, моето одење во странство (како и за време на изборите од 1994, кога бев во Германија) би можело да се разбере како некој вид партиско неверство колку спрема Лигата за демократија толку и спрема г. Тортевски.
Арно ама, жената не би била жена ако не најде начин да го убеди својот човек во она што го намислила. И ме убеди! А откако се случи тоа, не ми остануваше ништо друго, освен да ја рационализирам мојата согласност: ете, и Анте Поповски (во својата убава книга “Окото, светлините”) тврди дека постојано да се патува значело постојано да се напредува. А јас сум за напредок, нели - “секој ден, во секој поглед”! Значи, треба да патувам!
Понатаму, пред некој ден читам во весниците дека и Циле Национале и Љубчо Георгиевски ќе оделе Америка, на гости кај госпоѓа Медлин Олбрајт, да ја убедуваат, веројатно, дека ќе бидат уште попослушни спрема САД од јуношите на СДСМ (ако тоа воопшто е можно!). Па, ете, и мене добро ми дојде да појдам таму и да сторам нешто за доброто на Македонија и на нејзиниот намачен народ. Притоа, јас имам поинакви планови за контакти. Наместо со американската држава, јас имам намера да стапам во контакт со американскиот бизнис и да се обидам да реализирам една дамнешна замисла, корисна колку за нас, толку и за виталните интереси на Америка.
Имено, наместо една милијарда кредити (што, мора да признам, и како стонастотна сигурност ме застрашува: некој, еден ден, ќе мора да ги враќа тие силни пари, а бидејќи тогаш мене ќе ме нема, тоа ќе бидат моите синови, внуци и правнуци), јас сонувам да ѝ донесам на Македонија подарок вреден 62 милијарди долари! (Само што го напишав ова, а веќе ми се јави визија за гигантски написи во органот на ССРНМ, со кои овој го дочекува секое предизборно ветување на опозицијата. Небаре само СДСМ има право на лага!)
Како би се остварила мојата замисла? Мошне едноставно: би се обидел да стапам во врска со г. Бил Гејтс и да го убедам (наместо да војува со неразбраната американска администрација) да дојде во Македонија со своите 62 милијарди долари, а ние од Лигата за демократија ќе ја протуркаме идејата за монархија и ќе го направиме Третиот (по Александар и Самуил) голем цар на Македонија, по кој безуспешно и неутешно пекаше Монархистичка парија на Македонија.
За оние што евентуално не знаат кој е Големиот Бил ќе речам само толку: несвршен студен по електротехника кој за десетина години успеа да собере лично богатство од 62 милијарди долари има полно право на царско достоинство (ако не како Александар, тоа секако како Наполеон). И тоа, не само во жална Македонија!
За да не рече некој дека бладам без врска, ќе забележам дека и нашите мили источни браќа, Болгарите, обновувајќи ја својата држава минатиот век, си го позајмија Ferdinand Fürst von Sachsen-Coburg-Gotha за свој владетел. Така сторија, впрочем, и Норвежаните кога се отцепија од Шведска: тие за крал го зедоа данскиот принц Карл, когошто ние постарите го паметиме како Haakon VII.
Споменувањето на умниот норвешки крал одненадеж ми дава уште една политичка идеја во врско со Бил Гејтс: прво, ако можеше данскиот принц Карл да си го смени името во Haakon VII, зошто Американецот Бил да не биде Александар В Македонски и второ, што се однесува до власта, македонскиот цар би ја имал исто колку и кралот на Норвешка!
Во врска со дострелите на таа власт злите јазици раскажуваат ваква анегдота за Haakon VII: во една пригода (не знам каква) на кралот му паднало шамичето. Премиерот го кренал и му го подал на својот суверен, а стариот крал разнежено му заблагодарил додавајќи: “Немате претстава колку ми значи ова шамиче! Тоа е единствената работа во оваа земја во јас која можам да си го пикнам носот!” За монарх со такви овластувања (и со лично богатство два пати поголемо од тоа на англиската кралица) вреди да се помачиме околу г. Гејтс.
Се надевам дека во одлично организираната американска амбасада има некој што е задолжен да ја следи мојата колумна, па текстов ќе го преведе и ќе го проследи Таму Каде Што Треба за да се анимира г. Гејтс (за доброто на САД и нејзините витални интереси во Македонија) да ме побара на Правниот факултет во Њу Јорк во времето од 1 до 28 октомври (е-маил: ???).
Инаку, г. Александар Тортевски, јас и адвокатите од Лигата за демократија ќе сториме сѐ што треба за пререгистрација на фирмата Microsoft на македонскиот монарх, комушто никој нема да му пречи и натаму да си го врти информатичкиот бизнис. Нашиот монарх би го оданочиле со симболичен годишен данок на имот од 1%. Така од неговите 62 милијарди долари македонската држава годишно би касирала 620 милиони долари, што би било сосема достатно за нејзиниот буџет, дури и ако реши и сите други државјани - од причини на еднаквост пред законот - да плаќаат само 1% годишен данок на имот или доход).
Ете, тоа беа накратко причините што конечно ме убедија пред некој ден да појдам во американската амбасада и - практично додека да трепнеш! - да ги добијам убавите американски визи, во кои, во рубриката “Nationality” (што нема врска со комунистичкиот поим “националност” од македонскиот устав), на големо разочарување на Грците, и покрај предизборните ветувања на г. Клинтон, сепак стои “MKD”, а не “FYROM”, што мене многу ми значи.
Ѓорѓи Марјановиќ
No comments:
Post a Comment