И ПО ТИТО - ТИТО!

На времето, кога и кај нас почнуваа да цутат повеќе партиски цвеќиња, со една мала, но одбрана група активисти ја крстосував Македонија обидувајќи се на луѓето да им ја претставам скандинавската филозофија на Лигата за демократија. Така, еден ден, се најдовме и во Пехчево. Првото прашање што ни го поставија (по задолжителниот дел, во кој ги прикажувавме нашите идеи) беше: ако дојдете на власт, ќе направите ли Пехчево да стане општина?
Нашиот одговор беше краток и јасен: ние се трудиме да направиме евтина држава. Држава што ќе функционира битно поинаку од досегашнава, која е, всушност, (кон)федерација од мали државички (со речиси сите нишани), што ги викаме општини. Наша замисла е да ги укинеме тие мали државички, а локалната самоуправа да се занимава со локални проблеми, со зачувување на она што е вредно, во остранување на она што е грдо во нив. Општината нема да има ни законодавно-извршни функции, ниту голема администрација како досегашната, туку неколку избрани функционери од редот на угледни, позафатени луѓе, на кои ќе им биде чест својата функција да ја вршат бесплатно. Ние сакаме да ги редуцираме, а не да ги намножиме општините.
Резултатот од нашите искажувања беше ладен туш за Пехчевчани. Тие, верно, ги разбраа (па можеби во начело и ги одобрија) нашите ставови, само не ги прифатија: нивниот интерес да имаат сопствена општина беше високо, високо над нашите начелни ставови.
И, со оглед на тоа што Лигата за демократија, насекаде го пропагираше она што замислуваше да го прави, а не она што граѓаните сакаа од нив да го чујат, некои други мангупи, што беа власт и сакаа тоа да си останат, фатија насекаде да му го говорат на народот она што тој сакаше да го чуе. Тоа е една од причините што Македонија стана чудесно место на земјината топка во која не дојде до никакви промени: единствена новосоздадена држава на просторот на поранешна Југославија што “со волја на народот” си остана тоа што си беше: ем социјалистичка ем народна ем република, со С(К)М на чело и со непроменетото мото “И ПО ТИТО - ТИТО”! (Човек треба само еднаш во денот да го спореди вториот дневник на МРТВ-ата со Sky News за да види какво чудо од реал-социјалистичка оаза сме ние!)
Елем, деновиве пак (како и во СРМ, впрочем) е мошне актуелно прашањето на локалната (социјалистичка) самоуправа. Читам во весниците и не можам да им верувам на очите. Не ме буни толку фактот дека творец на локалната самоуправа на страната на “албанскиот фактор во Македонија” е прочуениот внатрешен емигрант и автор на привремено одложениот проект на т.н. Република Илирида (која нормална држава би дозволила новопечен државјанин на една странска држава - Република Албанија! - да и ја крои територијалната поделба!?). Ме буни фактот дека јуношите од С(К)М се залетаа толку што сегашните триесетина општини ги помножија со коефициент 4, па добија ни повеќе ни помалу туку цели 120! А некои од нив се на такво ниво на стопанска развиеност што немаат со ошто да отрујат ни глушец, а камоли...
Туку нејсе! Не ме мрзеше да го кренам телефонот и да се подраспрашам во една од скопските општини за тоа колку чиновници брои. Ми рекоа: двесте, но (дрн-дрн ... со некакви префрлања на дел од нив по локалните експозитури, сега биле само 30). Добро! Да речеме дека и навистина ќе бидат само по триесет: 120 помножено со 30 = 3.600! Машала! Понатаму треба само да се замисли додатниот трошок: зданија за седиштата, кабинети за претседателите, потпретседателите сали за седници, за извршни одбори, салони за прием на гости, уметнички слики за ѕидовите, бајраци, икебани за конференции за печат, службени коли за новите функционери... (Ќе се најде ли во оваа кутра Македонија претседател на општина што ќе биде подолу од некој од скопските претседатели, па ќе си дозволи ароганција на работа да не доаѓа со службена кола, туку со сопствената или, што е уште поневеројатно, пеш! Уште не родила мајка таков. Барем не во Македонија.)
Како и многупати досега, не ми останува ништо друго освен да му се молам на Господа да (з)грешам. Се плашам, сепак, дека јуношите од С(К)М цврсто се определиле да го решат прашањето на безработицата на дипломираните правници и економисти, пред се. А тоа што со ваквата локална самоуправа ќе ја завиткаат Македонија во застрашувачки разгранет паразитски организам на чиновничка, а потем и полициско-воена организација, што потем самата ќе си измислува работа и ќе се множи, ќе се можи и ќе се множи... Тоа сега јуношите не ги интересира. Сега ги интересира само како да ја освојат земјата и на локално ниво, а потем ќе владејат барем сто години повеќе од Турците.
Мислите дека претерувам?
На времето, кога и кај нас почнуваа да цутат повеќе партиски цвеќиња, разговарав со еден умен пријател, кој уште тогаш не веруваше во каква и да е промена во Македонија. Мојата теза беше дека е лошо, лошо, та полошо не може да биде. И дека така не може да продолжи. Мојот умен пријател (стоматолог), резигнирано насмевнувајќи се, ме праша: “Полошо ли е од турското?”, а јас побрзав да му одвратам дека толку лошо сепак не е...
“Е видиш, толку лошо не е! Па ако тоа “толку лошо” турско траело 500 години, ова ќе трае барем 600!”, заклучи пријателот (дај Боже да греши!).

Др Ѓорѓи Марјановиќ